Yukinori Nakajima, professor - nakajiyu@a.tsukuba-tech.ac.jp
Korporacja Uniwersytetu Narodowego, Politechnika Tsukuba, Japonia
Członek Komitetu Nauk Medycznych Japońskiej Federacji Głuchych

W Japonii prowadzi się bardzo niewiele badań dotyczących funkcji fizycznych niesłyszących sportowców. Jednakże w trakcie mojej ponad 20-letniej kariery wspierającej niesłyszących sportowców jako trener, zauważyłem pewne problemy dotyczące różnych aspektów ich funkcji fizycznych i zaangażowałem się w badania, szukając możliwych rozwiązań. Poniższe dwa badania są wynikami porównania przy użyciu testu t dla prób niezależnych.
Pierwszym punktem oceny jest funkcja równowagi u niesłyszących sportowców. W Japonii zauważono, że kilkoro dzieci z wadą słuchu ma słabą równowagę, ale ostatecznie w wieku dorosłym osiągają równowagę kompensacyjną, która jest podobna do tej u osób normalnie słyszących.
Podczas trenowania niesłyszących sportowców zaobserwowaliśmy, że wielu z nich miało słabą równowagę. Dlatego dokonaliśmy porównania funkcji równowagi pomiędzy niesłyszącymi sportowcami przygotowującymi się do w Igrzysk Głuchych a młodymi osobami z prawidłowym słuchem.
Niesłyszący sportowcy przeszli próbę kaloryczną pod kątem funkcji układu przedsionkowego. Wyniki wykazały, że u 30% niesłyszących sportowców stwierdzono zniesienie lub upośledzenie funkcji kanału półkolistego bocznego ucha.
Porównaliśmy także obie grupy, wykonując test stania na jednej nodze i test wychyleń środka ciężkości z położenia równowagi. W obu testach nie było różnicy, kiedy oczy były otwarte; jednak przy zamkniętych oczach wyniki niesłyszących sportowców były znacznie gorsze.
Uważamy, że personel medyczny powinien zrozumieć zaburzenie równowagi u niesłyszących sportowców, ponieważ jest to istotny czynnik w ocenie wstrząśnienia mózgu podczas uprawiania sportu.
Drugim punktem oceny jest funkcja wzrokowa osób z wadą słuchu. Trenując niesłyszących sportowców, zaobserwowałem, że mieli dobry wzrok.
Dlatego oceniliśmy to za pomocą testu wzroku sportowego, który powstał w Stanach Zjednoczonych i składa się z ośmiu prób. Testowaliśmy na japońskim sprzęcie pomiarowym (HT-10, Kowa Co. Ltd.).
Wyniki sugerują, że ogólna zdolność widzenia była dobra, przy czym szczególnie dobra była ostrość widzenia dynamicznego bocznego.
Ponieważ osoby z wadą słuchu często na codzień czytają znaki widzeniem bocznym, osoby nieuprawiające regularnie sportu porównano z osobami normalnie słyszącymi.
Wyniki wykazały, że osoby z uszkodzonym słuchem miały znacznie lepszą dynamiczną ostrość widzenia w bocznego.
Sugeruje to, że lepsza dynamiczna boczna ostrość widzenia niesłyszących sportowców mogła nie zostać wyćwiczona podczas uprawiania sportu, ale może być umiejętnością nabytą w życiu codziennym.
W 2025 r. Japonia będzie gospodarzem 25. Letnich Igrzysk Głuchych. Czekamy na spotkanie z Państwem!

Tłumaczenie tekstu w PJM w formie wideo: